- ardor
- ardor, ōris, m. [ardeo], a flame, fire, heat, burning heat, lit. and trop.I.Lit.:II.
solis ardor,
Lucr. 2, 212:exortus est sol cum ardore,
Vulg. Jac. 1, 11:ignium,
Lucr. 5, 587:ignis,
Vulg. 2 Pet. 3, 12:flammarum,
Lucr. 5, 1093:flammaï,
id. 5, 1099 al.:visas ab occidente faces ardoremque caeli,
Cic. Cat. 3, 8:ardor caelestis, qui aether vel caelum nominatur,
id. N. D. 2, 15, 41:ardore deflagrare,
id. Ac. 2, 37, 119:ardores corporum in morbis,
Plin. 14, 16, 18, § 99:Visitabo vos in egestate et ardore,
with burning fever, Vulg. Lev. 26, 16 al. —Trop.A.Of the flashing fire of the eyes, brightness, brilliancy:B.fervescit et ex oculis micat acribus ardor,
and fire gleams forth from the keen eyes, Lucr. 3, 289:ille imperatorius ardor oculorum,
Cic. Balb. 21, and id. N. D. 2, 42, 107.—Of the external appearance in gen.:in te ardor voltuum atque motuum,
Cic. Div. 1, 37, 80:oris,
animation, Vell. 2, 35.—Of the passions or feelings, heat, ardor, glow, impatience, eagerness, ardent desire:Sive voluptas est sive est contrarius ardor, i. e. dolor,
some tormenting pain, Lucr. 3, 251:cupiditatum ardore restincto,
Cic. Fin. 1, 13, 43:ardor mentis ad gloriam,
id. Cael. 31:quem ardorem studii censetis fuisse in Archimede, qui etc.,
id. Fin. 5, 19, 50:ardor animi non semper adest, isque cum consedit,
id. Brut. 24, 93:vultus ardore animi micans,
Liv. 6, 13:ardorem compescere,
Tac. Agr. 8; Liv. 8, 16. — Transf. from the combatants to the weapons:tantus fuit ardor armorum,
Liv. 22, 5:Ardorem cupiens dissimulare meum,
glowing love, Tib. 4, 12, 6; so Ov. M. 7, 76.— With obj. gen.:at te ejusdem virginis ardor Perdiderat,
Ov. M. 9, 101; 9, 140; Hor. Epod. 11, 27 al.—And meton., the object of ardent affection, love, flame:tu primus et ultimus illi Ardor eris,
Ov. M. 14, 683.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.